Gabor Maté, bekend van de boeken ‘wanneer je lichaam nee zegt’, ‘het verstrooide brein’ en ‘hongerige geesten’, schrijft in zijn nieuwste boek over ‘de mythe van normaal’. Het boek was al een tijdje uit in het Engels, en morgen verschijnt het in het Nederlands.
De Mythe van normaal beschrijft de samenleving waar we nu in leven, en het effect hiervan op onze gezondheid. Want hoe kan het dat er op dit moment meer mensen dan ooit kampen met chronische ziektes, overgewicht, psychische stoornissen en verslaving? Terwijl er ook nog nooit zoveel aandacht is geweest voor onze gezondheid, medische ontwikkelingen steeds verder komen en er miljarden gaan naar het aanprijzen van gezonder leven, langer leven en er jonger uitzien.
Als holistisch therapeut kan ik dit boek van harte aanbevelen want het omvat de mens als een geheel. Verschillende factoren die invloed hebben op ziekte worden in de eerste 4 delen beschreven. De hoofdstukken staan vol met informatie uit wetenschappelijk onderzoek en interviews met mensen uit de medische wereld, patiënten, ervaringsdeskundigen zoals Anita Moorjani (schrijfster van het boek ‘Dying to Be Me’)
Er wordt geschreven over trauma, klein en groot en het effect op ons leven en gezondheid. Hechting in onze kindertijd, de invloed van onze omgeving als kind, trauma die voortkomt uit rassendiscriminatie of geboren worden in een lagere sociale klasse.
Maté heeft het ook uitgebreid over de eenheid van lichaam en geest. Iets wat in de medische wereld vaak nog niet wordt erkend, waardoor er alleen symptoomgericht wordt behandeld.
Er is veel onderzoek gedaan naar persoonlijkheidskenmerken van mensen met bepaalde ziektes zoals kanker of ms. Veelal zijn dit kenmerken die in onze samenleving als positief worden gezien, zoals jezelf opofferen om anderen te helpen, je boosheid niet uiten en altijd aardig zijn.
Maar net zoals een stressvol leven niet gezond is, is innerlijke stress door onderdrukking ook schadelijk.
Ik vind het boek heel interessant. Het is niet iets wat je snel leest omdat het je aanzet tot nadenken. Zelf herkende ik veel van wat geschreven is omdat ik ook een auto-immuunziekte heb (gehad) en het chronisch vermoeidheidssyndroom en door dit helingsproces al ben gaan inzien dat deze maatschappij niet gericht is op genezing.
Maté beschrijft in het laatste deel ook hoe we kunnen komen tot heelheid en wat er dan veranderd mag worden. Dit is wat ik zelf ook uitdraag. We mogen weer in verbinding komen met onszelf, gaan leven vanuit onze authentieke zelf, verbonden met een bron groter dan ons. Onze aangeleerde overtuigingen gaan loslaten en vervangen door overtuigingen die ons dienen. De signalen van ons lichaam, ziekte, gaan zien als een boodschap die ons iets wil leren. De eerste veranderingen naar deze maatschappij zijn al zichtbaar.
“Heling is altijd mogelijk en gaat veel dieper dan alleen fysieke genezing”