Energie is altijd een rode draad geweest in mijn leven, of beter gezegd, het gebrek aan energie.
Mijn verhaal begint al jaren geleden. Als kind voelde ik al een sterke connectie met de natuur en het Universum. Ik was heel erg gevoelig en voelde mij zo anders dan leeftijdsgenootjes. Dit maakte mij onzeker en ik ging mij terugtrekken en werd een stil, verlegen meisje.
Op mijn veertiende werd ik chronisch ziek. Dit heeft een enorme impact op mijn jeugd gehad. Ik voelde mij nog verder afstaan van het ‘normale’ leven.
Op mijn 21e kreeg ik zware Pfeiffer. Die is in de jaren daarna nooit meer helemaal weggegaan en de vermoeidheidsklachten werden alleen maar erger. De wake-up call zag ik nog steeds niet en ik ging steeds meer tegen mijn gevoel en lichaamssignalen in. Harder werken, weinig rusten, totaal geen connectie meer met mijzelf voelen. Mijzelf niet kunnen waarderen, ik voelde mij niks waard en om dat te compenseren werd ik enorm perfectionistisch. Ik kon geen ‘nee’ zeggen en wilde het iedereen naar de zin maken. Om zo zelf maar aardig gevonden te worden. Dat ik daardoor compleet over mijn grenzen ging zag ik niet.
Totdat ik vijf jaar geleden echt niet meer verder kon. Ik kwam thuis te zitten met een burn-out en de diagnose CVS werd gesteld. Ik werd gedwongen om te rusten omdat ik niets anders meer kon. Geestelijk ging het daardoor steeds slechter, ging ik steeds verder de negatieve spiraal in tot ik op de bodem van de put zat.
En toen kwam er hulp op mijn pad. Niet alleen praktisch in de vorm van mijn therapie. Maar ook in de vorm van mijn ergotherapeute die het vlammetje, dat nog steeds diep in mij zat verborgen, weer aanwakkerde. Ik zie haar als mijn reddende Engel. Zij is niet voor niets op mijn pad verschenen. Mijn roep om hulp was gehoord.
Zij liet mij zien waar mijn weg lag, de weg naar binnen. Naar het diepste van mijn Ziel. Vanaf dat moment heb ik ontzettend veel geleerd. Het belang van een positieve mindset, dankbaar kunnen zijn, ondanks lichamelijke klachten, de kracht van meditatie, hoe ik weer kon luisteren naar mijn intuitie. Hoe wonderlijk het leven loopt als ik hiernaar luister.
Ik leerde om mijn grenzen te herkennen en ‘nee’ te zeggen zonder schuldgevoel. Ik kon mijzelf op nummer 1 zetten en ik zag alle mooie eigenschappen en talenten in mijzelf.
Mijn vermoeidheidsklachten werden steeds minder. Doordat ik heel anders naar mijn leven ging kijken en kon zien waar ik mijn energie aan uit wilde geven, ging er nog maar weinig energie verloren. Ik zal altijd meer tijd nodig hebben om te herstellen en voor ontspanning en er zijn nog steeds periodes dat ik heel erg moe kan zijn of klachten heb die het gevolg zijn van mijn chronische ziekte. Maar dit is nu een deel van mijzelf geworden. Ik zie het niet meer als een beperking maar als een leidraad om aan te geven dat ik teveel van mijzelf ben afgedwaald en het weer tijd is om rust te nemen en terug te keren naar binnen, naar mijzelf.
Ik ging van:
Altijd intens vermoeid naar blij en energiek.
Onzeker en verlegen naar zelfverzekerd en vol vertrouwen.
Leven vanuit angst naar leven vanuit liefde.
Leven vanuit mijn ego naar leven vanuit mijn intuïtie.
Oppervlakkige vriendschappen naar vriendschappen op Zielsniveau.
Leven naar de verwachtingen van anderen naar leven vanuit mijn eigen visie.
